In Grazige Weiden

Dit weten wij toch, dat onze oude mens met Hem gekruisigd is, opdat het lichaam van de zonde tenietgedaan zou worden en wij niet meer als slaaf de zonde zouden dienen.

Romeinen 6 vers 6

Ongeveer elke minuut sterft er iemand aan malaria. Dat zijn ruim 600.000 mensen per jaar. Van hen is driekwart jonger dan vijf. Sinds 2000 was als gevolg van krachtige medicatie het aantal gedaald, maar de veroorzaker van de ziekte, een parasiet met een moeilijke naam, paste zich aan en werd er alweer tegen bestand. Sinds vorig jaar wordt in Afrika een nieuw vaccin ingezet.

Een nog taaier probleem is de zonde. Die treft niet vele, maar alle mensen. En de ellende is: die komt niet van buiten, maar zit in ons. Het is onze eigen verdorven natuur.

Die zondige aard is zó slecht, daar is geen verbeteren aan. Er is maar één oplossing: die moet sterven. Als we in de Heere Jezus geloven, is onze oude mens met Hem aan het kruis genageld. Die zondige natuur is in Gods ogen ter dood gebracht. We zijn dan ook niet meer slaven van onze zondige natuur, maar nu dienen wij Christus, onze nieuwe Meester. We dienen Hem uit liefde, omdat Hij ons heeft verlost.

Het geschiedde, toen zij daar waren, dat de dagen vervuld werden dat zij baren zou, en zij baarde haar eerstgeboren Zoon, wikkelde Hem in doeken en legde Hem in de kribbe, omdat er voor hen geen plaats was in de herberg.

Lukas 2 vers 6 en 7

Gods Zoon deed Zijn intrede in Zijn eigen schepping, maar was niet welkom. Was het een ‘toevallige’ samenloop van omstandigheden dat de herberg vol was? Het kenmerkte in ieder geval de houding van de mensheid: ze hoefden de Zaligmaker niet!

Maria legde haar Zoon in een kribbe, mogelijk bij een voederplaats van de dieren, ergens buitenaf. Had niet ook dat een symbolische betekenis? Wie is het ware Voedsel voor de mensen? Wie is het Brood des levens? Het is onze Heere Jezus Christus, onze Heiland!

Hij lag daar, in doeken gewikkeld. Die doeken spreken van de liefdevolle zorg van Maria voor de pasgeboren Baby. Raakt dat ons niet? De Zoon van God, de Schepper van hemel en aarde, nam vrijwillig de plaats in van een hulpeloos kind, van een zuigeling die is overgeleverd aan de verzorging door z’n moeder. Wat een grootheid zien we in deze zelfvernedering!

Toen Jezus dan de zure wijn genomen had, zei Hij: Het is volbracht!

Johannes 19 vers 30

Het Suezkanaal in Egypte bestaat deels uit dubbele vaarstroken – dan zijn het eigenlijk twee kanalen naast elkaar –, maar deels ook uit een enkele vaarweg. Dat maakt de belangrijke vaarroute tussen Azië en Europa natuurlijk kwetsbaar. Daarom zijn er plannen om het hele kanaal dubbel te maken. Dat gaat nog steeds om een lengte van 80 kilometer. Het kost niet niks, maar levert ook veel op. Een goede en vooral gegarandeerde verbinding is goud waard.

De Heere Jezus maakte door Zijn kruis de verbinding tussen de zondige mens en de heilige God mogelijk. Díe verbinding is gegarandeerd altijd open. Te allen tijde kan een mens tot God komen om van zijn zonden verlost te worden. Het verzoeningswerk van de Heere Jezus is volmaakt. Hij riep uit: “Het is volbracht!” En God bevestigde dat door de aarde te laten beven en de rotsen te laten scheuren. Door de voorhang in de tempel te scheuren en vele heiligen uit de graven te laten komen. En door Hem op te wekken uit de dood en Hem na veertig dagen op te nemen in de hemel.

Daarom weten we het zeker: God is volkomen tevreden met het werk van Zijn Zoon.

Elia, de Tisbiet, uit de inwoners van Gilead, zei tegen Achab: Zo waar de HEErE, de God van Israël, leeft, voor Wiens aangezicht ik sta, er zal deze jaren geen dauw of regen komen, behalve op mijn woord!

1 Koningen 17 vers 1

Elia staat voor God en koestert de verbinding met Hem. Zo kent hij Gods gedachten en is hij in staat die door te geven. Zonder een directe aanwijzing van God ontvangen te hebben, zegt hij de goddeloze Achab aan dat het niet meer zal regenen.

Ware kracht van God naar buiten toe kan er alleen maar zijn als we innerlijk echt van Hem afhankelijk zijn. Elia spreekt met grote kracht, maar kan dat alleen omdat hij een biddend leven leidt. Juist díe afhankelijkheid is de bron van zijn kracht.

De kracht van de profeet strekt zich enorm ver uit: de hemel sluit en opent zich op zijn gebed. Zowel het regenwater houdt zich aan zijn woord als het vuur dat op de berg Karmel neerdaalt op het offer en het hele altaar verteert. Elia bidt vurig – en God antwoordt.

Deze Elia was een mens zoals wij. De Bijbel beschrijft hem, opdat we zijn voorbeeld navolgen.

Hij spreidde een wolk uit om hen te bedekken en gaf vuur om de nacht te verlichten.

Psalm 105 vers 39 

We weten het, maar toch willen we er niet echt aan: tijdens een hittegolf kun je beter hete soep eten dan een glas fris drinken met ijsklontjes erin. Door iets warms te eten of te drinken, warm je op. Daarop reageert ons lichaam door ‘de airco aan te zetten’: je gaat zweten. De verdamping van dat zweet onttrekt warmte aan je lichaam. Van hete soep koel je dus af.

God beschermde Zijn volk Israël in de woestijn tegen de zinderende hitte door een wolk. Die wolkkolom die hun de weg wees en ’s nachts voor licht zorgde, was overdag als een enorme parasol boven hen.

Ja, God zorgt trouw voor de Zijnen. Tijdens die lange reis door de woestijn gaf Hij hun elke dag te eten. En het water stroomde uit de rots die het volk op de voet volgde. Hun kleren en schoenen versleten niet. Het ontbrak hun aan niets.

Zorgt God niet ook zo elke dag voor ons? Niet dat wij geen wensen hebben. Nee, maar we weten dat wat Hij doet, voor ons het beste is. Ook als Hij ziekte, gebrek of andere nood in ons leven toelaat. We kunnen Hem vertrouwen! God is goed.

Zodra Uw woorden gevonden werden, at ik ze op. Uw woord was mij tot vreugde en tot blijdschap in mijn hart.

Jeremia 15 vers 16

De Zuid-Amerikaanse capibara’s zijn met hun halve meter de grootste knaagdieren ter wereld. Het zijn prima zwemmers met zwemvliezen tussen hun tenen. Daarom dragen ze hun bijnaam ‘waterzwijntje’ met ere. Ze zien er schattig uit met hun korte pootjes, kleine staartje en cavia-achtige kop. Net als hazen en konijnen eten ze een deel van hun eigen uitwerpselen weer op, zodat de voedingsstoffen beter opgenomen worden. Het zijn dan ook herkauwers.

Zijn wij dat ook?

Hoe luisteren we als uit de Bijbel wordt voorgelezen? Gaat dat het éne oor in en het andere weer uit? En hoe lezen we zelf? Als we klaar zijn met lezen en de Bijbel dichtdoen, weten we dan nog wat we hebben gelezen?

Het is zo belangrijk om aandachtig te lezen! Dat hoeft niet per se een heel lang gedeelte te zijn. Beter een kort gedeelte dat blijft hangen, dan een lang gedeelte dat je direct weer kwijt bent. Het is zaak om erover na te denken. Dat bewerkt een diepe blijdschap.