Zijn heer, boos als hij was, gaf hem aan de pijnigers over, totdat hij alles wat hij hem schuldig was, betaald zou hebben.
Mattheüs 18 vers 34
In 1988 kocht de toenmalige minister Onno Ruding een speculaaspop in de Albert Heijn aan het Osdorp- plein in Amsterdam. Directeur Ab Heijn zat zelf aan de kassa. ’t Was de eerste betaling met een pinpas in een winkel. Het sloeg aan. Er zijn verschillende manieren om te betalen – contant, met pinpas, met je telefoon of ‘slimme horloge’ –, maar je moet betalen.
Ook God zal van alle mensen rekenschap vragen en betaling eisen. We staan van nature door onze niet te tellen zonden allemaal diep in het rood bij Hem. Hoe zouden we die schuld ooit kunnen afbetalen? Hoe? Niet!
Dat is onmogelijk. De eeuwigheid is er te kort voor. Het loon van de zonde is de dood, de tweede dood. Aan het kruis onderging Christus dat oordeel, tijdens de drie uren van duisternis. Daar leed Hij onpeilbaar diep – in de plaats van allen die zich tot God zouden bekeren en in Hem geloven. Wat een genade: Hij betaalde in mijn plaats, zodat ik zonder schuld voor God kan staan!