Zie, HEERE, U weet het alles (...) Dit kennen – het is mij te wonderlijk, te hoog, ik kan er niet bij.
Psalm 139 vers 4 en 6
In 1669 werd in Frankrijk een man in de gevangenis opgesloten. Hij zat er tot z’n dood in 1703. Al die tijd droeg hij een fluwelen masker. Het mocht niet bekend worden wie hij was. Natuurlijk deden de wildste verhalen de ronde. Tientallen mogelijkheden werden geopperd, maar – zoals het wordt gezegd – het geheim is na zijn sterven mee in het graf gegaan. We zullen het nooit weten.
God wist het natuurlijk wel. Voor Hem helpt geen masker. Ook geen valse identiteitsbewijzen. Ook niet operaties om je uiterlijk te veranderen. Niets. Hij heeft evenmin een DNA-test nodig om vast te stellen wie we zijn. Hij wéét!
David brengt zijn bewondering en verwondering in de dagtekst tot uitdrukking: hij kon er niet bij! Onze God kent al die miljarden mensen die nu op aarde leven van haver tot gort, beter dan zij zichzelf kennen. Niet alleen hun omstandigheden, maar ook wat heel diep in hun harten leeft. Hij weet dus ook hoe slecht wij van onszelf zijn. En toch stond Hij voor ons Zijn eigen Zoon af, uit grenzeloze liefde!